قدرت لایتناهی انسان

درون توست اگر خلوتي و انجمني است    برون زخويش کجا مي روي جهان خالي است

در افسانه هاي کهن هندوستان آمده است که در روزگاران دور آدميان همه ، خلق و خو و سرشتي خدا گونه داشتند ولي از امکانات و تواناييهاي خود خوب استفاده نکردند و کار به جايي رسيد که برهما خداي خدايان تصميم گرفت قدرت خدايي را از انان باز گيرد و ان را در جايي پنهان کند که  دست انها از آن کوتاه باشد. بدين منظور او در جستجوي مکاني برآمد که مخفي گاه مطمئن و دور از دسترس آدميان باشد. زماني که برهما با ديگر خدايان مشورت نمود انها چنين پيشنهاد کردند: بهتر است قدرت بيکران انسانها را در اعماق خاک پنهان کنيم، برهما گفت: آنجا جاي مناسبي نيست زيرا آنها ژرفاي خاك را خواهند کاويد و دوباره به آن دست پيدا خواهند کرد. پس خدايان گفتند: بهتر است نيروي يزداني آدميان را به اعماق اقيانوسها منتقل کنيم تا از دسترس آنها دور باشد. اين بار هم برهما گفت : آنجا نيز مناسب نيست زيرا دير يا زود انسان به عمق درياها و اقيانوسها رخنه خواهد کرد و گمشده ي خود را خواهد يافت و آن را به روي آب خواهد آورد. آنگاه خدايان کوچك با يكديگر انجمن کردند و گفتند: ما نمي دانيم اين نيروي عظيم را کجا بايد پنهان کنيم، به نظر مي رسد در آب و خاك جايي پيدا نمي شود که آدمي نتواند به آن دست يابد. در اين هنگام برهما گفت: کاري که با نيروي يزداني آدمي مي کنيم اينست که ما نيروي آدميان را در اعماق وجود خود او پنهان مي کنيم. آنجا بهترين محل براي پنهان کردن اين گنج گرانبهاست و يگانه جايي است که آدمي هرگز به فكر جستجو و يافتن آن بر نخواهد آمد. از آن به بعد آدمي سراسر جهان را پيموده است،همه جا را جستجو کرده است، بلنديها را درنورديده است، به اعماق درياها فرو رفته است، به دورترين نقاط خاك نفوذ کرده است تا چيزي را بدست آورد که در ژرفاي وجود خود او پنهان شده است!